วันอาทิตย์ที่ 15 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2558

ชีวิตไม่ง่ายเลย แต่ก็ไม่ยากขนาดนั้น

มันเป็นเวลา 34 เดือนหลังจากที่ออกจากรั้วมหาวิทยาลัยมา
ถ้านับเป็นปีก็ผ่านไปเกือบจะ 3 ปีแล้ว
ประสบการณ์ทำงานของผมในตอนนี้เก็บไว้ได้แค่เพียงปีเดียว
ถ้าเทียบกับเพื่อนหลายๆ คนแล้ว
ไปไกลกันหมดละ 
ทั้งจบ ป โท ประสบการณ์ทำงาน 3 ปี 
มีเงินเก็บ ผ่อนบ้าน ผ่อนรถ เที่ยวต่างประเทศ 
ชีวิตดี๊ดีย์ 
ทั้งหมดนี้ก็เพราะผลจากที่ทุกคนทำเมื่อ 5 ปี ก่อน 
แต่ชีวิตผมมันย่ำอยู่กับที่เกินกว่า 10 ปีแล้ว 
เป้าหมายไม่เคยคิด ถึงคิดก็ไม่เคยเชื่อ ว่าจะทำได้ 
น่าสมเพชตัวเองจริงๆ 
เอาเถอะ อดีต ก็คืออดีต 
ถ้าผมจะเริ่มต้นใหม่ มันยังไม่สายใช่มั้ย 
ภาวะว่างงานมันช่างเจ็บปวดซะเหลือเกิน
แบมือขอเงินพ่อแม่ทั้งๆ ที่อายุ 25 แล้ว มันน่าอายจนอยากตายเลยล่ะ 
แค่ตัวเองยังเอาไม่รอดแล้วจะคิดไปรับผิดชอบคนรักได้อย่างไร 
ชีวิตต้องสู้สิ 
หนึ่งสมอง สองแขน สองขา ยังอยู่ครบ
ต้นทุนถึงจะเป็น 0 แต่มันก็ไม่ได้ติดลบ 
แค่นี้ก็นับว่าดีมากแล้ว 
ขอบคุณสิ่งที่มีอยู่
จากนี้ไปต้องทำให้เพิ่มพูนมากขึ้น
เพื่อตัวเอง 
เพื่อครอบครัว
เพื่อคนรัก 
เพื่อสังคม
เพื่อประเทศชาติ 
Life begin at the end 
เมื่อเราไม่อยู่แล้ว อยากให้โลกพูดถึงเราว่าอย่างไร?  



วันพฤหัสบดีที่ 14 สิงหาคม พ.ศ. 2557

หัดเขียนรีวิวมังงะครั้งแรก

   โย่ว สวัสดีทุกท่าน หายไปสองวัน วันนี้ก็ได้ฤกษ์ขยันมาอัพบล็อกบ้างละ 555+

วันนี้จะอัพเรื่องการเขียนรีวิวมังงะครั้งแรก

ทำไมถึงเขียนน่ะเหรอ ?

ก็เพราะไปเห็นในเว็บ Jobthai เปิดรับสมัครคนเขียนรีวิวมังงะกับนิยาย เป็น freelance อยู่น่ะ

ตามลิงค์นี้ http://www.jobthai.com/job/0,688169.html

เงื่อไขคือต้องเขียนไม่ต่ำว่าเรื่องละ 500 คำ จ่าย 50 บาทต่อ 1 รีวิว

จะรวบรวมจ่ายให้เมื่อยอดรีวิวครบ 50 เรื่องต่อเดือน

เดือนไหนไม่ครบจะเอาไปทบในเดือนถัดไป แต่ก็จะจ่ายให้ไม่เกินเดือนละ 50 รีวิว

คือ ได้เดือนละ 2500 นั่นแหละ ถ้าทำตรงตามเงือนไขอ่ะนะ

ทีนี้เราก็ปิ๊งขึ้นมาว่าเห้ย น่าลองดูว่ะ

ก็เลยกลายมาเป็นรีวิวฉบับนี้แล

เอาล่ะเพื่อไม่ให้เสียเวลาอ่านอินโทรมากเกินไป (รึเสียไปเยอะแล้ว แต่เราก็ไม่แคร์ 555+) เรามาเริ่มกันดีกว่า

จะจ่างงงง ภาพมาโลดดดด



ชื่อเรื่อง: [TH] คิริวอิน คายะ งานง่ายๆ แค่ให้หนูดูดเลือด
               [JP] Kiryuin Kaya ni Chi wo Suwarerudake no Kantan na Oshigoto

คิริวอิน คายะ งานง่ายๆ แค่ให้หนูดูดเลือด เล่ม 1-3 (จบ)
            ผลงานเรื่องสั้นสามเล่มจบของอาจารย์ซังโชคุ อามิโดะ ลิขสิทธิ์โดย รักพิมพ์ แนวเรื่อง Love Comedy ผสม Action เลือดสาดนิดๆ แต่นอกเหนืออื่นใดเมื่อดูจากชื่อเรื่อง และภาพหน้าปกแล้ว เซอร์วิสสาวๆ ในเรื่องจัดหนักจัดเต็มชัวร์
มังงะเรื่องนี้เป็นเรื่องราวของ ทาดาโยชิ เด็กกำพร้าที่อาศัยอยู่ในโบสถ์แห่งหนึ่งของเมืองซากุระมินาโตะ โดยมีซิสเตอร์สาวคนหนึ่งคอยดูแลทาดาโยชิ และเด็กกำพร้าคนอื่นๆ ปกติทาดาโยชิจะไปเรียนและทำงานพิเศษเพื่อหาเงินมาช่วยเหลือเด็กๆ เป็นประจำ แต่วันหนึ่งมีสัตว์ประหลาดเข้ามาทำร้ายทาดาโยชิ จนตัวเองคิดว่าต้องจบชีวิตเพียงเท่านี้แล้วหรือ ทันใดนั้นได้มีเด็กสาวเข้ามาช่วยทาดาโยชิไว้ เธอคือ คิริวอิน คายะ ซึ่งเป็นคุณหนูรุ่นที่ 8 ในกลุ่มผีดูดเลือดตระกูลคายะ และพูดกับทาดาโยชิว่า นายน่ะ มาเป็นเหยื่อของฉันซะโดยให้คายะดูดเลือดเพื่อให้สามารถใช้พลังของผีดูดเลือดได้ ถึงตอนแรกทาดาโยชิจะไม่ยินดีด้วย แต่เมื่อมีเหตุการณ์ที่คนฝ่ายโบสถ์ซึ่งเป็นนักล่าผีดูดเลือดมาโจมตีคายะและเด็กๆ ที่โบสถ์ ทาดาโยชิทนดูไม่ได้จึงยอมให้คายะดูดเลือด ทำพันธสัญญาเป็นเหยื่อของคายะ โดยย้ายไปอาศัยอยู่กับตระกูลคายะแทน เพราะตัวเองกลายเป็นศัตรูของฝ่ายโบสถ์ไปแล้ว หลังจากนั้นความสัมพันธ์ระหว่างทาดาโยชิ และคายะ ก็ได้เริ่มต้นขึ้น
เรื่องราวดำเนินไปด้วยการตามล่ากวาดล้างผีดูดเลือดของฝ่ายโบสถ์ กับตระกูลคายะ โดยทาดาโยชิ และคายะต้องต่อสู้ฟันฝ่าไปด้วยกันพร้อมกับคนในตระกูล นอกจากนี้ยังมีเรื่องขัดแย้งระหว่างผีดูดเลือดกับการใช้มนุษย์เป็นเหยื่อดูดเลือดจนหมดตัวอย่างอนาถ มาทดสอบจิตใจของทาดาโยชิอีกด้วย และยังมีฉากแอกชั่นแนวเซอร์วิสของสาวๆ ในเรื่อง สู้กันจนเสื้อผ้าขาด เผยให้เห็นทั้งหน่มน้มและแพนตี้ พร้อมทั้งตัวหนังสือแห่งศีลธรรม อีกทั้งยังมีสกิลหกล้มของพระเอก ที่เซอร์วิสสาวๆ ให้ผู้อ่านเห็นอยู่บ่อยๆ ในเรื่อง แม้ว่าจะมีเพียงสามเล่มจบก็ตาม จนทำให้คิดว่ามันเยอะเกินพอดีไปหน่อย

โดยรวมแล้วเรื่องภาพ การออกแบบตัวละครทำได้ดี ภาพสวย เซอร์วิสเยอะ เรียกได้ว่าจุใจคนชอบแนวนี้เลยทีเดียว ส่วนเนื้อเรื่องก็สนุกใช้ได้ แต่ฝ่ายตรงข้ามพระเอก (ฝ่ายโบสถ์) มีบางครั้งที่พลาดท่าง่ายๆ เสียเองแม้ว่าจะไล่ต้อนฝ่ายพระเอกจนมุมแล้วก็ตาม ซึ่งถือว่ายังเป็นปัญหาสำหรับผลงานแนวแอกขั่นหลายๆ เรื่อง ที่จะหาทางออกให้กับฝ่ายพระเอกที่กำลังพลาดท่าอยู่อย่างไรดี ถ้าไม่คิดอะไรมาก มังงะเรื่องนี้ถือว่าสนุกใช้ได้ แถมด้วยเซอร์วิสกระจาย สำหรับคนชอบมังงะแนวเซอร์วิสเป็นชีวิตจิตใจแล้วล่ะก็ ไม่ผิดหวังแน่นอน 


อ่าห์ เป็นอย่างไรกันบ้างครับ พอได้มั้ย แก้แล้วแก้อีก กินเวลานานพอสมควร 

ก็อย่างว่าแหละนะ ทุกอย่างมันยากตรงเริ่มต้นนี่แหละ 

เราเชื่อว่า ฝักบ่อยๆ เดี๋ยวก็คล่อง อีกทั้งยังช่วยฝึกสมองให้คิดอยู่เรื่อยๆ ด้วย 

ไม่ใช้มันมากๆ เดี๋ยวมันก็จะฝ่อ 555+

เอาล่ะ วันนี้ ขอลาไปก่อน จนกว่าจะพบกันใหม่ 

บ๊ายบี ฝันดี 


วันอาทิตย์ที่ 10 สิงหาคม พ.ศ. 2557

กับข้าวง่ายๆ มันๆ เลี่ยนๆ กับวันหยุดยาวสุดสัปดาห์


ยุดสุดสัปดาห์สี่วันนี้ เพื่อนๆ ทำอะไร ไปไหนกันบ้างเอ่ย?

ส่วนผมนั้นไม่ได้ไปไหน อยู่แต่บ้าน ประหยัดดี 555+

ตื่นมาแต่เช้าก็ต้องมาทำกับข้าวให้น้อง และท่านพ่อ เพราะท่านแม่ไม่อยู่

วันนี้ก็เลยแชร์เมนูง่ายๆ แสนง่าย ที่แม้แต่เด็กประถมก็ทำได้ (ถ้าไม่กลัวน้ำมันกระเด็นใส่)

ไม่ต้องบรรยายอินโทรมาก เอาภาพมาโลด

จะจ๊างงงงง!!



ซี่โครงหมูทอดกระเทียมพริกไทย

 

ส่วนผสมก็ง่ายๆ มีซี่โครงหมู แล้วก็ซอสปรุงรสเท่าที่มีในครัว

ปกติที่บ้านก็หมักกันแค่นี้แหละ ใส่น้ำปลาอย่างเดียว ทิ้งไว้แป๊บนึงแล้วทอดเลย

แต่ผมมันชอบความแตกต่างไปจากปกติธรรมดาที่ท่านแม่ทำให้กินบ่อยๆ

เลยใส่พริกไทยดำบด แล้วก็ซีอิ๊วขาว กับนมสดที่ไปจิ๊กของน้องมา (ยังไงน้องมันก็ไม่ค่อยกินอยู่ละ)

ก็หมักไปไม่รู้กี่นาทีไม่ได้จับเวลา เอาเป็นว่าประมาณครึ่งชัวโมงละกัน

ระหว่างนั้นก็ทำผัดผักของถนัด ที่ผัดมันแทบทุกวันไป

เสร็จแล้วก็มาโขลกกระเทียมใส่ครก ตั้งกระทะ ใส่น้ำมัน พอร้อนได้ที่ก็เทกระเทียมใส่

พอเหลืองก็ตักขึ้นมาพักไว้ก่อน

จากนั้นก็จัดการทอดหมูซะ เช่นเดียวกัน พอได้ที่ก็ตักใส่จานเสิร์ฟ โรยด้วยกระเทียม และผักชีสามใบ

หน้าตาก็ดูโอเคอยู่ เพิ่งเคยใช้นมสดหมักหมูครั้งแรก รู้สึกได้เลยว่ามันนุ่มขึ้นจริงๆ

ทำให้จิตวิญญาณนักวิทยาศาสตร์เข้าครอบงำ อดสงสัยไม่ได้ว่า การใส่นมเพื่อหมักเนื้อ

มันมีกลไกอะไรที่ทำให้เนื้อนุ่มขึ้นมาได้

เพื่อนๆ พอจะทราบบ้างมั้ยครับ ลองเอามาแชร์กันหน่อย

ขอบคุณเพื่อนๆ ที่อ่านจนมาถึงบรรทัดนี้นะครับ

สำหรับวันนี้ไปก่อนละ ไว้พบกันใหม่ บ๊ายบุยยย



วันอาทิตย์ที่ 27 เมษายน พ.ศ. 2557

วันเวลาช่างผ่านไปไว

“พฤษภกาสร อีกกุญชรอันปลดปลง 
โททนต์เสน่งคง สำคัญหมายในกายมี 
นรชาติวางวาย มลายสิ้นทั้งอินทรีย์ 
สถิตทั่วแต่ชั่วดี ประดับไว้ในโลกา"

(สมเด็จพระมหาสมณเจ้า กรมพระปรมานุชิตชิโนรส : กฤษณาสอนน้องคำฉันท์) 

คนเราเลือกเกิดไม่ได้ แต่เลือกที่จะตายอย่างมีคุณภาพได้ 

วันนี้เราทำอะไรให้คนที่เรารัก คนที่รักเรา และโลกนี้อย่างเต็มที่แล้วหรือยัง 


วันศุกร์ที่ 21 มีนาคม พ.ศ. 2557

แนะนำตัว


ทักทาย:
สวัสดีครับ ผม ดุ๊ก ครับ
ชื่อจริงคือ นายวรภัทร น้ำมลิวรรณ
ยินดีที่ได้รู้จักทุกท่านนะครับ

ประวัติส่วนตัว:
เกิดวันที่ 10 มิถุนายน พ.ศ. 2532
ตอนนี้อายุ 24 ปี 9 เดือน ณ วันที่เขียนบล็อก
เป็นคนจังหวัดกำแพงเพชร
เรียนจบจากคณะวิทยาศาสตร์ มช. สาขา ชีวเคมีและชีวเคมีเทคโนโลยี
ตอนนี้กำลังอยู่ในช่วงพัฒนาความรู้ความสามารถ ทักษะ ต่างๆ เพื่อหารายได้อยู่ครับ

ลักษณะนิสัย:
คิดว่าเป็นคนค่อนข้างขี้อายหน่อยๆ
แต่ก็ปรับตัวเข้ากับทุกคนได้เสมอ


สิ่งที่ชอบ:
อนิเมะ มังงะ เกมส์ หนังสือ อินเทอร์เน็ต

ความฝัน:
อิสรภาพทางเวลา เงิน และมีสุขภาพแข็งแรง
ตอบแทนคุณบุพการี เลี้ยงดูครอบครัวได้อย่างสุขสบาย
ทำความดีช่วยเหลือสังคม

คติประจำใจ:
จริงๆ ก็เปลี่ยนไปเรื่อยๆ ตามสถานการณ์
สำหรับตอนนี้ก็เป็น
"If it doesn't CHALLENGE you, it doesn't CHANGE you."
แปลว่า ถ้าอะไรที่มันไม่ท้าทายความสามารถของคุณ มันก็ไม่มีทางเปลี่ยนชีวิตคุณได้หรอก
ถ้าถามว่าทำไมถึงชอบ
ก็เป็นเพราะ ตอนนี้อยู่ในช่วงจุดเปลี่ยนของชีวิต จากชีวิตการเรียน เป็นชีวิตการทำงาน หาเงิน
ดังนั้นถ้าต้องการเงิน และอิสภาพทางการเงิน ต้องเปิดใจให้กว้าง ยอมรับสิ่งใหม่ๆ พัฒนาความสามารถ
เพื่อเปลี่ยนแปลงตัวเองไปในทางที่ดีขึ้นให้ได้

ส่งท้าย:
ขอขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาแวะเยี่ยมเยียนบล็อกของผมนะครับ
จากนี้ไป มีแพลนไว้ว่า จะเขียนบล็อกที่มีเนื้อหาสร้างสรรค์ มีประโยชน์กับทุกคนนะครับ
ขอบคุณครับ